1.     دانشجودرپي انباشت حافظه درذهن است ،اودرحافظه رشدمي كندنه درمعرفت وآگاهي.

2.    اگرموفق شوی خوب است،اگرموفق هم نشوی بازهم خوب است ولی درهرحال شادومسرورباش.

3.   سراسردنیای خداوندزیباورویاگونه است ،پس ازآن لذت ببرونگران چیزی نباش.

4.   به یادداشته باش مسئله آنچه داری نیست،مسئله این است که باآنچه داری چکارکنی.

5.    هم ثروت وهم فقرآزادی خواهدداشت ،اگربدانی چگونه ازهرموقیتی به درستی استفاده کنی ،انسان آگاه درهرموقیتی قراربگیردازآن لذت خواهدبرد.

6.    ازمقایسه دست بردار،به هرآنچه داری راضی باش وزندگی واقازیباخواهدشد.

7.   تهی بودن وجودت راببین ومیلی برای پرکردن آن نداشته باش.

8.   دردنیادونوع انسان وجوددارد،یک نوع سعی دارندتهی بودن وجودشان رابه هروسیله ای پرکنندوگروهی گرانقدرکه تلاش می کنندتهی بودن وجودشان راببینند.

9.     پول برای پول نیست،پول برای زندگی است.

10. پول فرمانبرداری مطیع است ولی عشق عصیانگروغیرقابل پیش بینی است.

11. پول درجامعه مانندخون است دربدن،اگردرست گردش نیابدودرجایی جمع شود،جریان طبیعی مختل شده وتولید بیماری می کند.

12.پول وسیله خوبی است اماهدف خوبی نیست.

13.                       پول راردنکن واز آن توقع نامربوط نداشته باش ،پول نمی تواندعشق یاخداشناسی برای توبیاورد،اینهااموری ماورائی هستند نه دنیوی.

14.                       پول یعنی آینده ،پول برای تضمین آینده است ،زندگی درلحظه جریان داردنه درآینده.

15.                        پول، عشق تونسبت به اشیاءوتلاش توبرای کنترل زندگی است.

16.                        مردمی که عاشق پول هستندمثل پول می شوند،مرده وبسته.

17.                       ازهرچیزبسته به ظرفیت آن استفاده کن نه بسته به رویاهای خودت.

18.                       پول آزادی نمی دهد،زیراتنهاعشق است که می تواندبه توآزادی دهد.

19. ذهن خسیس،یاپول به مقدارفراوانی جمع آوری می کندیاآنرایکجامی بخشد،اماهرگزقادربه سهیم کردن دیگران نیست.

20.طبیعی وعادی باش وفقط ادراک بیشتری تولی کن تابتوانی بهترببینی.

21.راحت ترین نوع عشق ،عشق به اشیاءاست.

22.                       رضایت عمیق ،وقتی وجودخواهدداشت که به انسان هاعشق بورزی نه به اشیاء.

23.                      مردم عاشق،هرگزتصاحب گرنیستند،برای آنان پول اهمیت زیادی ندارد،عشق چنان رضایت عمیقی است که می توان بدون هیچ پولی،پادشاهی کرد.

24.                      نگاه کردن به بیرون خوب است ،زیرابیرون تجلی گاه خداوست ،درون نگری نیزخوب است ،زیرادرون جایگاه خالق است ،امادرهرحال ماننددم وبازدم اعمالت رامتعادل کن.

25.                       نیازهای زندگی توراوادارمی کندکه به بیرون حرکت کنی ،اگربخواهی به درون بروی ،موضوع اساسی موردتوجه توبایدمرگ باشد.

26.                       فقط زمانی که ازمرگ هوشیارشوی،می توانی نیازی راخلق کنی که به درون نظرکنی ،تفاوت انسان با حیوان آن است که انسان آگاه است به اینکه خواهدمرد ولی حیوان به این نکته آگاه نیست.

27.                      اگرازمرگ هوشیارنباشی ،هنوزانسان نشده ای ،انسان یعنی هوشیاری ازمرگ.

28.                      ازمرگ نترس ،فقطآگاه باش که مرگ نزدیک ونزدیک ترمی آید وتوباید برایش آماده باشی.

29.                        ازمرگ هوشیارباش ،درموردش فکرکن وازآن نترس.

30.                       برای بدست آوردن زندگی ،ابتدابایدمرگ رابیاموزی وبامردن تن جسمانی،به زیستن درحیات الهی می رسی.

31.                       لحظه ای که هوشیارشوی که توخواهی مردوبدانی که مرگ یقین است ،تمامی ذهنت شروع می کندبه نظرکردن دربعدی متفاوت.

32.                      خانه ،پول وماشین وماشین برای تورفاه می آورند،ازمرگت جلوگیری نمی کنند.

33.                     درزندگی ممکن است فقیریاثروتمندباشی،ولی ...ابرکننده ای عظیم است.

34.                     درمرگ نابرابری غیرممکن است.

35.                      روی مرگ تعمق کن ،ولی آنراازخودت دورندان،مرگ می تواندهمین لحظه بعدباشد.

36.                      اگرمرگت رابه تعویق بیندازی نمی توانی رویش تعمق کنی ،اگرگویی 30سال دیگربرایت اتفاق می افتد،آنگاه دیگربه فکرکردن درموردش نیازنداری ،باخودمی گویی زمان زیادی است وهنوزخیلی وقت دارم،این حقه ذهن توست.

37.                     اگرطالب خوشبختی هستی ،نمی توانی رنج راردکنی ،خوبی وبدی ،لذت ورنج دوروی یک سکه هستند.

38.                     هرچه بیشتربه لذت حساس شوی،به رنج نیزبیشترحساس می شوی.

39.                       کسی که خواهان لذت است،بایدبرای پذیرش رنج هم آماده باشد.

40.                       هرچه قله بلندترباشد،دره عمیق تراست.

41.                       ادراک یعنی هوشیاری ازواقعیت دوگانگی های اساسی هستی،نه تنهاهوشیاربودن،بلکه داشتن پذیرش عمیق نسبت به این واقعیت.

42.                      اگرانسان آزادباشی ،آنگاه هرچه برایت روی دهد،پذیرفته ومثبت است.

43.                     انسان آزاده انتظاروتوقعی ندارد،ازهستی طلبکارنیست ومی توانددرمسیررودخانه شناورباشد.

44.                     مادرپوسته وسطح وجودخویش زندگی می کنیم ،درست درحاشیه ،روی مرز.

45.                      حواس ما درست روی مرزقراردارندوآگاهی مادراعماق،درمرکزوجوددارد.

46.                      مادرحواس خودزندگی می کنیم ،این طبیعی است،ولی شکوفایی غایی مانیست،تنهاشروع است.

47.                     وقتی درحواس خودزندگی کنیم ،اساسامتوجه اشیاءهستیم ،زیرااگراشیاءوجودنداشته باشند،حواس بی معنی است.

48.                     آگاهی درمرکزوجودماقراردارد،حواسی که آگاهی ازطریق آنهابه بیرون می آیددرمرزقرارداردواشیادردنیایی که آگاهی به آن می رود،ورای مرزهاقراردارد.

49.                       ازحواس مادرهابه دوسمت بازمی شوندحرکت به سوی اشیاءیاحرکت به سوی اشیاء،یاحرکت به سوی مرکزوجود،دنیای اشیاءودنیای درون هردوبه یک اندازه ازحواس فاصله دارند.

50.                        برای آنچه دراطرافت وجوددارد،شرط نگذار،نگواگرچنان باشدیانباشدراحت هستی ،توفقط پذیراباش.

بقیه نکات را می توانید در ^{ادامه مطلب} ببینید

غزلک ، شکستنت کار کيه؟
به عزا نشستنت کار کيه ؟

غزلک ، نبينم افتادن تو
بگو پرپر شدنت کار کيه؟

سنگ فيروزه ي اين رنگي به قاب کي شکست؟
زورق رهايي تو چه جوري به گل نشست؟

اي نگين ، از همه ي ستاره ها ستاره تر
راست بگو سنگ سقوط و کي به پرهاي تو بست؟

غزلک ، قشون قشون ستاره دنباله ي تو
همه شون عاشق بدبخت هزار ساله ي تو

پس کدوم گردنه بندي حرمت راه و شکست
که نمي رسه کسي به داد شب ناله ي تو

گلکم ، بهار بي تو ، مرگ پاييزي مونه
تن تنهايي مو ، گل زخم هاي تو مي پوشونه

کاري از دست غزل بر نمي آد ، "آينه دار"
که حضورت غزلا مو خط به خط مي سوزونه!

ناخوشم ، ناخوش ناخوش ، بي خود اما خود تو!
داره من کم مي شه از من ، مي رسه تا خود تو!

کي براي شونه هات غزل مي بافه جاي شال ؟
جز من من ، کيه نزديک مث تن با خود تو؟

غزلک شکستنت کار من و ما که نبود
بغض تو ، گريه تو ، کار غزل ها که نبود

غزلک هر چي که هس ، بدجوري خوبي واسه من
هر چي بود شعراي من ، محض تماشا که نبود!

اگه تن پس مي زنيم ، حرمت عشق و نشکنيم
اگه چاوش نشديم ، به شب شبيخون نزنيم

اگه " من " جفت تو نيس ، ترانه اندازه ي توست
تو شباي " بي کسي " ما همه دنبال " منيم "
غزلک ، يار اگه آوار تو شد ، گريه نکن!
اگه بر حق شدنت دار تو شد ، گريه نکن

اگه هر پنجره ديوار تو شد ، گريه نکن
يا پرستار اگه بيمار تو شد گريه نکن !

غزلک ، هر جا برم ترانه يعني اسم تو !
خط هر منظره از جنس خطوط جسم تو

ته هر کوچه ي بن بست غزل ، خونه ي تو
همه کس به اسم تو ، قصه ي ما طلسم تو

گل مينا بخواب آروم عزيزم

كه تو خوابت شب و شبنم بريزم

گل مينا بخواب آروم كه ديره

ديگه بدجوري داره گريم مي گيره

بخواب آروم كه بيداره ستاره

دل مريم هراسون دوباره

شايد هيچوقت ديگه بارون نباره

بخواب آروم كه شب طاقت بياره

اگه دل رو به روياي تو بستم

اگه از بغض پاييزت شكستم

نمي دوني تو اين شب گريه تلخ

هنوز مديون چشماي تو هستم

تو معصومي مثل اندوه بارون

مثل تنهايي يك معبد دور

نشد قسمت كنيم تنهايي مان را

تو اين فصل حريق آينه و نور

تو اين دنياي دلگير و مه آلود

كسي جز تو به فكربغض من نيست

من از چشماي غمگين تو خوندم

كه شب اينجا شب عاشق شدن نيست

گل مينا بخواب آروم كه شب شد

دل من از شكستني به لب شد ٫٫٫